Τα εξαιρετικά και σπουδαία κρασιά δεν πρέπει να ανοίγονται στην καθημερινότητα, ούτε σχεδόν και με την συνοδεία κάποιου τάχα εξαιρετικού γεύματος. Πρέπει να ανοίγονται μόνο σε ειδικές περιστάσεις. Και αυτό όχι μόνο από σεβασμό στην υψηλή των ποιότητα, την προέλευσή τους (terroir), και την ικανότητα του οινοποιού, αλλά και για να μπορεί κανείς να απολαύσει εν πλήρη συνειδήση, την ασυνήθηστη και πρωτόγνωρη ευχαρίστησηπου του προσφέρουν οι γεύσεις και τα αρώματά των.
Τα εξαιρετικά και σπουδαία αυτά κρασιά, δεν είναι υποχρεωτικό να συνοδεύονται από κάποιο καλό φαγητό. Μπορούμε εάν θελουμε, λίγο σκληρό τυρί με μερικές ψημένες φέτες ψωμιού, ή με καλή κουβέντα, συζητώντας επί των πάντων.
Εάν είναι βράδυ, απαραίτητη η συνοδεία κεριού, πάντα σε καλό κολωνάτο ποτήρι, για να μπορούμε σε στιγμές αμηχανίας να απολαμβάνουμε το χρώμα και το μωσαικό που κάνουν τα δάκρυα στα τοιχώματα του ποτηριού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου