Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Οινοποιείο Σαμαρτζή, Άσκρη Θηβών

Άσκρη και κοιλάδα των Μουσών.
Από την Θήβα προς Λιβαδειά , συναντάς την Αλίαρτο. Μπαίνοντας υπάρχει μια πινακίδα που λέει, αριστερά, προς Άσκρη και κοιλάδα των Μουσών. Ακολουθώντας αυτό τον δρόμο φθάνεις στην Άσκρη, ένα κεφαλοχώρι στους πρόποδες του βουνού Ελλικώνα, γεμάτο πλαγιές και ρεματιές, με υψόμετρο στην πλατεία του, 380 μέτρα Δεν είναι τυχαίος τόπος που οι εννέα Μούσες κόρες του Δία , τον διάλεξαν να ζήσουν, ακόμα και ο Ησίοδος έζησε την ζωή του εκεί και στις γραφές του, αναφέρει τους αμπελώνες της κοιλάδας των μουσών, στο έργα και ημέρες. Χωρίς υπερβολές, σήμερα είναι ένας γεωγραφικός αμπελοοινικός τόπος , που εκτός από τις διεθνοποιημένες γαλλικές ποικιλίες, ευδοκιμούν και δύο γηγενείς, η λευκή Κοντούρα, που για πολλούς είναι το Σαββατιανό, μα για μένα η Κοντούρα της κοιλάδας των Μουσών, και η ερυθρή Μούχταρο.

Αυτός ο τόπος είναι προορισμός, τον προτείνω. Έχετε πολλά να κερδίσετε από την φύση και από την κουβέντα των ανθρώπων, ενισχύοντας την αγάπη για το κρασί.

Ήταν προπαραμονή Χριστουγέννων μια μέρα καθαρά χειμωνιάτικη με πολύ βροχή και έντονα καιρικά φαινόμενα, που τα ζεις μόνο σε τέτοιες περιοχές. Μπαίνοντας στο χωριό φθάνω στην εκκλησιά, κάνω αριστερά , βλέπω το σχολείο, ακριβώς δεξιά και απέναντι, είναι ένα σπίτι με κεραμοσκεπή, μια πινακίδα ,οινοποιείο Σαμαρτζή και δίπλα το οινοποιείο. Από το κρύο και την βροχή, δεν το σκέφθηκα καθόλου. Χτύπησα την πόρτα. Άνοιξε μια ευγενέστατη κυρία η μητέρα του Παναγιώτη Σαμαρτζή. Με δέχθηκε με τόση καλοσύνη που έμεινα άφωνος. Ο Παναγιώτης αν και είχε κάποια ίωση, δεν άργησε να έρθει και άρχισε την ενημέρωση σαν να ήταν υγιέστατος.

Μας μίλησε για τον τρόπο παραγωγής, σκέψης και εφαρμογής των σκέψεων. Μας σέρβιρε να δοκιμάσουμε κρασιά από το αρχικό στάδιο μέχρι την εμφιάλωση.

Και να, τα δυο ποτάμια του

Ένα λευκό κρασί της τοπικής ποικιλίας Κοντούρα..

Φιάλη τύπου Μπορντό.

Η ετικέτα του πλαστικοποιημένη να αντέχει στην αποθήκευση και σχεδιασμένη να δείχνει τα δύο ποτάμια που ανάμεσά τους είναι τα αμπέλια. σε υψόμετρο 360 μέτρα.

Το ανοίγω και το μεταγγίζω στην κανάτα για να δω το χρώμα του.

Κιτρινοπράσινο δείγμα της νεότητάς του.

Σερβίρω το ποτήρι μου και το ξαναβλέπω.

Το βλέπω και μπρος από το φως του κεριού . Έχει θαυμάσια διαύγεια και πρασινωπές ακτίνες βγαίνουν από μέσα..

Το μυρίζω. Παίρνω τα πρώτα αρώματα, το αναδεύω να βγουν και τα δυσκολότερα και το ξαναμυρίζω. Γεμίζω με αρώματα λεμονιάς, ανανά και γιασεμιού.

Βάζω μια γουλιά στο στόμα μου, τη γυρίζω, γεμίζω με γεύσεις από ώριμα φρούτα, μήλο, αχλάδι, ανανά, πεπόνι. Η οξύτητα ισορροπημένη με τα σάκχαρα και το αλκοόλ και με μια επίγευση αρκετή μέχρι την επόμενη γουλιά.

Στους νεότερους θα το σερβίριζα από κανάτα να ισορροπήσει περισσότερο.

Στους μεγαλύτερους κατ’ ευθεία από την φιάλη και σε θερμοκρασία χαμηλότερη από αυτή της κανάτας δηλαδή 9ο έως 10ο γιατί η οξύτητα δίνει αυτή την ζωντάνια που οι μεγαλύτεροι την χρειάζονται.

Αυτό το κρασί θα το συνόδευα με όλα τα κηπευτικά στην κατσαρόλα ,με ελαφριά τυριά, ψητά ψάρια και κρέατα ψητά η μαγειρευτά με λευκή σάλτσα και νότες λεμονιού

Θέλω να ευχαριστήσω τον Παναγιώτη Σαμαρτζή και την μητέρα του για την υποδοχή. Εύχομαι ο ζήλος και το μεράκι να μη τους τελειώσει ποτέ γιατί η ποιότητα και εμείς, τους έχουμε ανάγκη.

Εις υγεία...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου