Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 16 Ιουλίου 2012

Το Σαββατιανό της Αναστασίας Φράγκου.



Σαν παλιός μαραθωνοδρόμος έκανα μια προσπάθεια να τρέξω στην λεωφόρο Μαραθώνος, όχι πεζός όπως το κάνουν οι Μαραθωνοδρόμοι μα εποχούμενος.

Στο ύψος της Ραφήνας προς την Νέα Μάκρη, μετά το εκκλησάκι, δεξιά, δίπλα από ένα ανθοπωλείο, να η πινακίδα, οινοποιείο Αναστασίας Φράγκου.  

Είπα, στοπ εδώ, δεξί φλας και παρκάρω μπροστά από την είσοδο.

Η επίσκεψή μου στο οινοποιείο της Κας Αναστασίας Φράγκου στη Ραφήνα της Αττικής, συνοδεύτηκε με Σαββατιανό και Μαλαγουζιά με καλή και φιλική κουβέντα, με γλυκό και καλοσυνάτο καλωσόρισμα, λες και γνωριζόμαστε από τα παλιά. Η αγάπη της  και οι γνώσεις της για την καλλιέργεια των αμπελιών και το κρασί, δεν σου αφήνουν περιθώρια για περισσότερες ερωτήσεις , παρά μόνο ακούς.

Ο άνθρωπος που ξεκινά να ασχοληθεί  με την καλλιέργεια των αμπελιών και το κρασί, πραγματικά μεταμορφώνεται, από μια οικονομολόγο, σε ένα ευαίσθητο, ρομαντικό και ομιλητικό , άτομο.

Η κουβέντα μας με την Κα Αναστασία Φράγκου, σίγουρα μας άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Σαν καλός σερβιτόρος εγώ αυτό έκανα, άκουγα μόνο.

Σαν λάτρης όμως του Αττικού αμπελώνα, δεν θα μπορούσα να φύγω χωρίς να πάρω μαζί μου, τι άλλο, Σαββατιανό.

Και να το Σαββατιανό,  ένα κρασί γεννημένο ακριβώς στη πατρίδα του.

Η ετικέτα στην φιάλη όμορφή, δείχνει με καμάρι την καταγωγή του, Σαββατιανό με κεφαλαίο το πρώτο γράμμα, όπως το όνομά μας.

Ο φελλός πλαστικοποιημένος, μας λέει πως πίνεται τώρα και δεν έχει λόγο παλαίωσης.

Η ομάδα του οινοποιείου έχει φροντίσει να δώσει όλα τα καλά χαρακτηριστικά της ποικιλίας στο κρασί αυτό.

Η θερμοκρασία του στους 10oC  και το μεταγγίζω στην κανάτα για να δώσω χρόνο στο κρασί να αναδείξει την προίκα του.

Το βλέπω σε όλο το  μέγεθος της κανάτας και παρατηρώ το χρώμα του, ένα ζωντανό αχυροπράσινο, με  πολύ καλή διαύγεια.

Σερβίρω το ποτήρι και το βλέπω ξανά μπρός από το φώς του κεριού, παρατηρώντας, κιτρινοπράσινες  προς το αχυρί ανταύγειες, δείγμα ζωντάνιας και φρεσκάδας.

Πολλοί λένε, μια καλή ρετσίνα γίνεται από Σαββατιανό, εγώ λέω και ένα αρετσίνωτο κρασί από Σαββατιανό όπως αυτό, είναι εξ ίσου καλό.

Το αναδεύω και παίρνω τα πρώτα αρώματα, βλέπω και τα δάκρυά του ψιλά και αρκετά, κυλούν στα τοιχώματα του ποτηριού.

Η πρώτη μου σκέψη είναι, ότι μυρίζω ένα πολύ καλό κρασί.

Το ξαναμυρίζω, ανακαλύπτω, λεμονιά, γιασεμί και μια ομάδα από πράσινα μυρωδικά του κήπου.

Τα γεύομαι και εκπνέω από την μύτη να αισθανθώ και τα δυσκολότερα αρώματα.

Ξανά βάζω μια γουλιά στο στόμα μου, ισορροπημένο, μαλακό, με μια ελαφριά οξύτητα, γεμάτο από εσπεριδοειδή, και γεύσεις από κυδώνι, μήλο, αχλάδι, και πολύ καλή επίγευση, μαζί με τα αρώματα της εκπνοής. Σου δίνει αυτή την ανάταση της νιότης.

Το αλκοόλ σε τέτοιο βαθμό που το βάζεις άνετα δίπλα σε ένα μεσημεριανό γεύμα με την φτωχή κουζίνα, από ζυμαρικά, πίτσα, μοντέρνα σαλάτα, κλπ, που τις εποχές που ζούμε, η χρονική αυτή ανάπαυλα είναι η ιδανικότερη για επαγγελματικές συζητήσεις.

Μεταμεσονύκτια βέβαια, δίνει λύσεις, σε όλα τα προσωπικά μας θέματα.

Ελαφριά κουβεντούλα, ελαφρύ κρασί, ελαφρύ τυράκι, φέτα και κριτσίνι, ή  φρούτο, μήλο, αχλάδι, φράουλα.

Στο τραπέζι, θαλασσινά, τηγανιτά ή ψητά, οπωροκηπευτικά μαγειρευτά, κρέατα μαγειρευτά με λευκή σάλτσα και ψητά με λεμόνι.

Εύχομαι στην Κα Αναστασία Φράγκου και σε όλη της την ομάδα της δημιουργίας αυτών των θαυμάσιων κρασιών, οι βραβεύσεις σας να διαδέχονται η μία την άλλη και εμείς να απολαμβάνουμε τα νεοφερμένα και τα παλαιότερα κρασιά σας, με τις όμορφες ονομασίες, που δείχνουν πόσο παλιό είναι το κρασί στους Ελληνικούς αμπελώνες.

Εις υγείαν..