Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 12 Ιανουαρίου 2012

Πώς ανοίγουμε μία φιάλη κρασί


Τελευταία τα πώματα των κρασιών έχουν απλοποιηθεί τόσο πολύ, που έχασαν αυτή την μαγεία του ανοίγματος, τοποθετώντας , βιδωτά ή γυάλινα , με μεγάλη ευκολία στο άνοιγμα.. Κρασιά που το πώμα τους είναι είτε βιδωτό ή γυάλινο ή πλαστικό δηλώνει ότι είναι έτοιμο για χρήση και δεν μπορεί να περιμένει περισσότερο, σε σχέση με τον φυσικό φελλό.

Εμείς τώρα θα ασχοληθούμε με το πώμα από φυσικό φελλό ή τον πλαστικοποιημένο που ανοίγει με την βοήθεια του ανοιχτηριού (tirbouson).

Τα ανοιχτήρια στην αγορά είναι πάρα πολλά, με εντυπωσιακά σχέδια και χρώματα που το καθένα υπόσχεται εύκολο άνοιγμα..

Εγώ σαν οινοχόος προτιμώ αυτό το σπαστό με τις δύο σκάλες , με ενσωματωμένο μαχαιράκι και την κυλινδρική σπείρα, αιχμηρή μπροστά.

Παίρνω την φιάλη στα χέρια μου και μπαίνω στην διαδικασία του ανοίγματος. Η διαδικασία αυτή μπορεί να κρατήσει από 3 λεπτά έως και 5 λεπτά για τα καθημερινά κρασιά . Εάν πρόκειται για παλαιωμένα μπορεί να επιμηκυνθεί η χρονική διάρκεια ακόμη και σε 8 με 10 λεπτά., γιατί χρειάζεται απαλότερες και πιο αργές κινήσεις. Όσο παλαιότερο είναι το κρασί, τόσο περισσότερο οκνό γίνεται και θέλει περισσότερο χάϊδεμα, χωρίς πολλές κινήσεις.

Ανοίγω το μαχαιράκι του ανοιχτηριού και κρατώ την φιάλη με το αριστερό μου χέρι.

Οι περισσότερες φιάλες στο καψύλι έχουν ταινία αφαίρεσης , αλλά εγώ για να είμαι σίγουρος κάτω από το παχύ μέρος του λαιμού κόβω περιστροφικά το καψύλι και το αφαιρώ. Έτσι ευκολότερα μπορώ να σκουπίσω με την πετσετούλα μου τον λαιμό της φιάλης μετά το άνοιγμα. και μετά το τέλος του σερβιρίσματος. Αν το κρασί είναι ΟΠΑΠ και έχει ιππαστί, ταινία , την αφαιρώ.

Κλείνω το μαχαιράκι και ανοίγω την σπείρα. Δεν κεντράρω ποτέ στο κέντρο του φελλού μα έκκεντρα, με μια ελαφριά πίεση στρίβοντας πάντα δεξιά στην φορά των δεικτών του ρολογιού βιδώνω.

Τοποθετώ την πρώτη σκάλα και κάνω την πρώτη μου προσπάθεια ανοίγματος. Εάν έχω διαπιστώσει ότι έχω κατέβει χαμηλά ξεβιδώνω την σπείρα λίγο και ξαναπροσπαθώ να ανασάνει ο φελλός και να ανεβαίνει κάθετα. Όταν ανασάνει βιδώνω λίγο ακόμη την σπείρα και τοποθετώ την δεύτερη σκάλα. Με την κίνηση του χεριού μου προς τα πάνω ανεβαίνει ο φελλός ευκολότερα.

Τέλος, τοποθετώ την φιάλη ανάμεσα στα πόδια μου για περισσότερη θεωρία, τραβώ προς τα πάνω δημιουργώντας ένα μικρό θόρυβο (μπάμ) κυρίως στα νέα κρασιά, αλλά και χωρίς αυτό, στριφογυρίζοντας το φελλό μαλακά τραβώντας τον προς τα επάνω, πάντα σε όρθια θέση, ανοίγει, με σχεδόν καθόλου θόρυβο, γιατί έχει ανασάνει περισσότερο το κρασί και είναι έτοιμο για σερβίρισμα..

Πριν το σερβίρω με μια καθαρή πετσέτα σκουπίζω τον λαιμό της φιάλης και εις υγείαν.

ΥΓ. Στην περίπτωση του ατυχήματος που ο φελλός σπάσει και πέσει μέσα στο κρασί το μεταγγίζουμε σε καράφα περνώντας το από μεταλλική σίτα, κοινώς σουρωτήρι.

Μερικά ψήγματα φελλού εάν υπάρξουν τα αφαιρούμε με ένα κουταλάκι. Σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζει την ποιότητα του κρασιού.

Ένα θεατρικό έργο είναι καλό, αν τα σκηνικά του δεν είναι καλά υποβιβάζεται.
Ένα κρασί είναι καλό, αν δεν έχει σκηνική παρουσία υποβιβάζεται.
Για τον λόγο αυτό είμαι λάτρης του φελλού και του ανοιχτηριού.

Γειά και τα ξαναλέμε..

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου