Τα θειώδη.

Πιστεύω ότι εκτός των άλλων κύριων ελαττωμάτων στο κρασί, όπως το φέλλωμα, η οξείδωση, οι αναλογικές οσμές, κλπ, είναι και η αυξημένη δόση του διοξειδίου του θείου ή θειώδη ανυδρίτη. Προστίθεται βέβαια, σε ποσότητες που προστατεύονται από την Ελληνική νομοθεσία και ύστερα από προτάσεις των οινολόγων για να προστατέψει το κρασί από την οξείδωση.

Το παραπάνω όμως; Πολλοί το κάνουν από φόβο μη τους χαλάσει το κρασί και το καταστρέφουν αισθητηριακά.

Περισσότερο αυτό γίνεται στα γλυκά και ημίγλυκα κρασιά, αποφεύγοντας την πιθανή επαναζύμωση των σακχάρων που μένουν αζύμωτα.

Η αίσθηση που σου δίνει το παραπάνω (SO₂) είναι σαν να σβήνεις ένα αναμμένο σπίρτο στο στόμα σου, όπως πολλοί το κάναμε μικροί, και σου δημιουργεί ερεθισμό (κάψιμο), στομαχικές διαταραχές, είναι και εν δυνάμει αλλεργιογόνο. Έπειτα σου δίνει μία τόσο άσχημη αίσθηση, που είναι σαν να πίνεις από ένα ποτήρι κακώς πλυμένο, που μυρίζει λάντζα, σαν κλούβιο αυγό.

Έχω δοκιμάσει πολλές φορές, λόγω δουλειάς, κρασί χωρίς θειώδη και τελευταία στην έκθεση κρασιών του Αττικού αμπελώνα. Δεν ξέρω εάν, όπως κάποιος φίλος του φόρουμ αναφέρει, χρησιμοποιεί άλλο υλικό με διαφορετική ονομασία και με κορόιδεψαν. Αλλά δεν είχε τα χαρακτηριστικά αυτά του θειώδη. Νόμιζα ότι έπινα κάτι καινούργιο εντελώς διαφορετικό, άγνωστο μα και γευστικότατο.

Δεν θέλω να αναφέρω το όνομα του παραγωγού γιατί θα θεωρηθεί διαφήμιση. Αυτός μου είπε: «κάνουμε μία προσπάθεια να δούμε πού θα πάει».

Το κρασί ήταν κόκκινο.

Είς υγείαν…