(5)
H ελληνική γαστρονομία και διατροφή είναι τμήμα της ελληνικής νοοτροπίας. Είναι διακριτική από τις αντίστοιχες άλλων πολιτισμών και λαών. Οι τροφές, οι μέθοδοι μαγειρέματος είχαν οπωσδήποτε σχέση με το εμπόριο, τις ανταλλαγές και εξαρτιόταν από τα προϊόντα που παρήγαγε ο κάθε τόπος.
Κυρίαρχες γεύσεις της ελληνικής αλλά και της ρωμαϊκής κουζίνας ήταν το μέλι, το ξύδι , ο γάρος (σάλτσα που παρήγαγαν από τη ζύμωση ψαριών) και ένας άπειρος αριθμός αποξηραμένων βοτάνων και μπαχαρικών.
Έδιναν ιδιαίτερη προσοχή στην εξισορρόπηση των διαφόρων γεύσεων (γλυκού, πικρού, ξινού). Τους άρεσαν όμως οι γλυκές σάλτσες, που τις έφτιαχναν με μέλι και σιρόπι από σταφύλια. Επίσης χρησιμοποιούσαν μίγματα μελιού και οίνου για να φτιάξουν το οινόμελο, που πρόσφεραν πριν αρχίσει το γεύμα.
Ιδιαίτερα γνωστό στην κλασσική Αθήνα ήταν το λεσβιακό κρασί που είχε τη φήμη ότι δεν προκαλεί πονοκέφαλο. Κατά σειρά δημοφιλίας πρώτο ερχόταν το κρασί της Μήθυμνας, μετά της Ερεσού και τρίτο της Μυτιλήνης.
Ιδιαίτερα φημισμένα ήταν τα θαλασσινά της που πιθανότατα τα καλλιεργούσαν σε ειδικές δεξαμενές. Το κριθάρι το χρησιμοποιούσαν ευρύτατα για να παρασκευάζουν χυλούς, σούπες ψωμί και πίτες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου