Δεν θα ήθελα να πιω ένα κρασί παρέα με έναν γευσιγνώστη γιατί θα προσπαθεί να βρει την μαγική περιγραφή του κρασιού, αν μυρίζει φρεσκοβρεγμένο γρασίδι ή έχει τις γεύσεις του χαροπιού (ξηλοκέρατου) και του ανανά, ούτε βεβαίως και με έναν που είναι από καρδιάς συλλέκτης και μιλά μόνο για τα τάχα μου σπουδαία κρασιά, αλλά σαφώς θα ήμουνα παρέα με έναν πότη του δρόμου (σχεδόν στην νηφαλιότητα) γιατί η καρδιά του είναι πάντα γεμάτη γιορτή. Εβίβα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου