Η Αμάντα Μιχαλοπούλου και ο Βλάσης αντάμωσαν την αγάπη τους στην οικογένεια, αντάμωσαν όμως την αγάπη τους και στην ελιά. Ο Βλάσης από την θάλασσα και η Αμάντα από το βουνό. Το λιοτρίβη από το 1930 παράδοση στην οικογένεια Μιχοπούλου και συνεχίζει!!! Ξυλόκαστρο, παραλιακή και πανέμορφη κωμόπολη. Ανεβαίνοντας προς τα Τρίκαλα Κορινθίας περνάς από μπροστά τους. Ρίζα Ξυλόκαστρου, μία περιοχή με λίγους κατοίκους, κατάφυτη από ελιές, πορτοκαλιές, λεμονιές κλπ. Εδώ και το λιοτρίβη. Η Αμάντα μας υποδέχθηκε με ανοιχτά τα χέρια και με ένα τεράστιο γλυκό χαμόγελο!!! Ο τρόπος αυτός του καλωσορίσματος σπάει εύκολα τον πάγο. Μας εντυπωσίασε η γνώση και το πως μας εξηγούσε την κάθε φάση της άλεσης του καρπού της ελιάς μέχρι το τελικό αποτέλεσμα που είναι το λάδι. Αυτό!!! Δεν θα το αναλύσω σαν γευσιγνώστης λαδιού αλλά σαν ένας μπον βιβέρ αρχίζοντας από την αγάπη τους γ'αυτό που κάνουν. Όταν χειρίζεσαι κάτι με ευγένεια και σεβασμό αυτό το κάτι στην φύση, στο ανταποδίδει στον υπερθετικό. Η συνεργασία των διαφόρων φυτών στην περιοχή μεταφέροντας τα αρώματά τους είναι άψογη. Το αποτέλεσμα, ένα λάδι τόσο νόστιμο που όπου πέσει ενισχύει τις γεύσεις του πιάτου αλλά και το χρώμα του πάνω στο ψημένο ψωμί μαζί με τα αρώματα, είναι πρόκληση για την μπουκιά και την επανάληψή της. Αμάντα και Βλάση, σας ευχαριστούμε!!! Εβίβα!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου