Παλιά στην ελίτ κοινωνία των απαιτητικών, λάτρεις του κρασιού και επειδή τα καλά κρασιά ήταν λίγα και ακριβά, για τον φόβο της απάτης, έπρεπε να βεβαιώνεται το κρασί με την ετικέτα. Έτσι οι παραγωγοί τύπωναν την φίρμα τους εκτός από την ετικέτα στην φιάλη και στο φελλό. Όταν ο σερβιτόρος τους άνοιγε το κρασί φορώντας και το μονόκλ, που ήταν πολύ της μόδας στους ελίτ, έπρεπε να βεβαιώνεται το προϊόν. Έφερνε τον φελλό πολύ κοντά στην μύτη και κοντά στο μονόκλ για να βεβαιώσει την αλήθεια ότι αυτό που παραγγείλανε ήταν το σωστό. Εβίβα!!!
Νομίζω πως πολλοί θα υποστηρίξουν πως το περισσότερο σημαίνει χειρότερο. Υπάρχουν όμως και εκείνοι, όπως εγώ, που πιστεύουν ότι η ποιότητα βγαίνει μέσα από την ποσότητα. Όσο περισσότερα είναι τα είδη των κρασιών τόσο το καλύτερο. Όσο μεγαλύτερο είναι το σταφιδόψωμο τόσο περισσότερες σταφίδες έχει!!!
Το σημερινό σποτάκι του κρασιού είναι ένα ερώτημα. Είναι θετικό που σήμερα έχουμε περισσότερους λάτρης του κρασιού και περισσότερα κρασιά από τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε και ακόμα περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε; Εβίβα!!!
Τί θα κερδίσουμε από αυτή την εκδήλωση του κρασιού. Πρώτα απ'όλα συναντούμε ένα καθηγητή του κρασιού δηλαδή κάποιον που μας βοηθά να εκτιμήσουμε καλύτερα τα δυσκολότερα και ωραιότερα σημεία του, κάποιον που ξέρει καλύτερα από εμάς το θέμα και είναι ο πρώτος σπουδαίος κριτής του. Έτσι σιγά σιγά αποκτούμε και εμείς τις δεξιότητες όχι του κριτή αλλά της απόλαυσής του. Άρα είναι πολύ χρήσιμες αυτές οι συναθροίσεις για μας τους οινόφιλους πια, πόσο μάλλον όταν πρόκειται να ακολουθήσει μια παρουσίαση από κάποιον έμπειρο αμπελουργό-οινοποιό μιας οινικής περιοχής. Εμείς θα είμαστε εκεί!
Το πατρικό μου σπίτι με τις αυλές του, η γειτονιά του, οι άνθρωποι του σήμερα και του άλλοτε, τα αρώματα των οπωροφόρων δέντρων και των τρανταφυλλιών, τα τιτιβίσματα από τα κάθε λογής πετούμενα, το χαλί από ελαιόδεντρα που απλώνεται εντυπωσιακά ίσαμε τη θάλασσα, όλα αυτά (και τόσα άλλα) μαζί συνθέτουν τον δικό μου καμβά μνήμης, έναν ιδιότυπο Εικαστικό Κανόνα απεικόνισης και απαθανάτισης του παρελθόντος μου, αλλά και νοηματοδότησης του παρόντος μου.
Αναρωτιέμαι έντονα, αυτές τις μέρες, και με αφορμή κάποιες αναρτήσεις που διάβασα οι οποίες νοσταλγούν την αναβίωση εκείνης της εποχής, τι θα συνέβαινε αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι οι άνθρωποι που αγαπούσαν και αγάπησαν παντοτινά τον Κήπο του Παυσίλυπου, αντάμωναν ξανά, κάτω από το ίδιο εκείνο φεγγαρόλουστο σκηνικό, και έπιναν ένα ποτό υπό τους ήχους του βινυλίου που λατρέψαμε. Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος για το τι θα συνέβαινε, αλλά κάπως αδιόρατα, σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να συμβεί το εξής:
Επιτελέσεις του παρελθόντος μέσα στο παρόν, από τους ανθρώπους που έκαναν το Παυσίλυπο ιστορία. Αυτός είναι, άλλωστε, ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους των reunions, εκπληρώνοντας μία ιερή αποστολή! Τώρα που η ανάμνηση είναι ακόμη νωπή και ο βιολογικός κύκλος των περισσοτέρων ανθρώπων-θαμώνων του Παυσίλυπου δεν έχει ακόμη κλείσει, μία αντάμωση μέσα στο παρόν θα ήταν σαν να συντελείται μία απομνημόνευση χωρίς διαμεσολαβήσεις από νέες μνήμες και νέα παρελθόντα που θα γεννηθούν στο μέλλον και θα επικαθήσουν αναπόφευκτα πάνω στα στρώματα μνήμης που συγκροτούνται σήμερα.
Γιατί είναι μία μεγάλη αλήθεια ότι, κάθε πτυχή της λειτουργίας του Παυσίλυπου, επί 25 συναπτά έτη, πέρα από την συμβολή της στη διαμόρφωση μίας νέας νυχτερινής ταυτότητας στην διασκέδαση της πόλης των 90's, αποτέλεσε μία εμβληματική τομή και ήρθε να δώσει μία ανέλπιστη και απροσδόκητη ώθηση σε κάθε σπιθαμή της γειτονιάς του, ανυψώνοντας το πνεύμα της σε υψίπεδα που δεν μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί!
Την Δευτέρα το πρωί στις 8 Ιουλίου, φτάνω στο νησί της Λέσβου, στο νησί της καρδιάς μου, στην πόλη της Μυτιλήνης, στην πόλη που με μαγεύει αδιάκοπα και αλύπητα!
Καλό καλοκαίρι!!
We cannot wait to welcome you!!!L'estate si avvicina: le giornate sono sempre più lunghe e l'alba è sempre più bella. Welcome to Mytilene!!!
Όμως!!!!
Αυτός ο τύπος κάνει μια υπέροχη δουλειά στο κρασί, σαφώς και στο τσίπρο που έχει φανατικούς οπαδούς όπως είναι και ο φίλος μας Lakis Papakom. Τα κρασιά του ταυτίζονται με την αυστηρότερη έννοια του όρου κρασί. Τα αρώματα και οι γεύσεις όλα είναι μαλακά και όμορφα ενσωματωμένα.
Υπάρχει φινέτσα, βάθος και πολυπλοκότητα χωρίς ποτέ να κουράζει...Όλα είναι τέλεια ισορροπημένα και δεν αφήνονται στην τύχη.
Το τέλος είναι ιντριγκαδόρικο και αφήνει ένα νόστιμο φινάλε.
Γράψτε αυτό το όνομα στην λίστα σας με τα όμορφα κρασιά που (θα) δοκιμάσατε (σετε)!!! Εβίβα!
Με την αγάπη μας και στο επανιδείν!!!
Marselan 2017 Lina Liakou Winery Meteora Σας ευχαριστούμε πολύ!!!
Ogni sorso è un viaggio attraverso i ricchi sapori di questo vino!!! Έχω ένα πάθος να δημιουργώ γέφυρες με τους ανθρώπους μέσω του κρασιού. Δεν νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που λέω την γνώμη μου για ένα κρασί, το έχω κάνει πάρα πολλές φορές και θεωρώ ότι τα γούστα μου είναι στις απλές λέξεις και έννοιες και γενικώς στην απλότητα του λόγου. Πρέπει να πω ότι αυτό το κρασί ικανοποιεί όλα μου τα γούστα. Η μύτη και η γεύση μετά από μια ή δυο γουλιές απόκτησαν πιο βαθιά και ντελικάτα στοιχεία. Νομίζω πως είναι ένα πολύ καλό προϊόν!!! Το να πούμε ότι αυτό το κρασί είναι νόστιμο είναι υποτιμητικό. Ο ισχυρισμός ότι αυτό το κρασί έχει μια μαγνητική ενέργεια έρχεται πολύ πιο κοντά στο αληθινό κρασί. Αν το δοκιμάσετε θα συμφωνήσετε μαζί μου. Βασίλης Λιάκος και όλους σας, σας ευχαριστούμε πολύ. Στην υγεία όλων μας!!!
Το καλύτερο κρασί είναι η καλύτερη παρέα και η καλύτερη παρέα είναι το καλύτερο κρασί. Εβίβα!
ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΙ, αν ο κόσμος ήταν γεμάτος σερβιτόρους θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο.
Κάνουμε μια από τις πιο δύσκολες δουλειές στον κόσμο, φροντίζουμε τους ανθρώπους.
Καθημερινά δίνουμε χαμόγελα, προσοχή, συμβουλές, προσπαθούμε να κάνουμε κάθε άτομο που κάθεται στα τραπέζια μας να νιώθει ξεχωριστό, κάνοντας πάντα ένα βήμα πίσω γιατί πάντα ο καλεσμένος είναι αυτός που πρέπει να νιώθει σημαντικός.
Πρέπει να είμαστε καλοί στο να είμαστε διακριτικοί, παρόντες αλλά αόρατοι, ικανοί να πούμε τη σωστή λέξη τη σωστή στιγμή καθώς και να ξέρουμε πώς να σεβόμαστε τη σιωπή και τους χώρους των άλλων.
Δεν είναι εύκολη δουλειά και δεν είναι για όλους, αλλά το να είσαι σερβιτόρος είναι ένα όμορφο σχολείο ζωής γιατί είναι μια δουλειά που βασίζεται πρώτα από όλα στον σεβασμό, την καλοσύνη και την κομψότητα και ίσως, αν ο κόσμος ήταν γεμάτος σερβιτόρους θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο
