Οι γιορτές και το κρασί!

 

Τώρα λόγω των εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.  Η σαμπάνια (και όλα τα αφρώδη), μεθάει γρηγορότερα από το ξηρό κρασί.... ;;; Καλά Χριστούγεννα!!!

Ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας!

 Ευτυχώς όμως Δημήτρη που υπάρχουν στον πραγματικό κόσμο αξιόλογες προσωπικότητες και αναφέρομαι και στην δική σου προσφορά που δημιουργούν μια κάποια ισορροπία,ακόμα!!! Ευχαριστώ πάρα πολύ, το σχόλιό σου ειλικρινά με συγκίνησε αλλά και με δυνάμωσε.

Cummandaria!!!

 

Commandaria!!! Κουμανταρία!!! Ένα κρασί Προστατευόμενης Ονομασίας Προέλευσης (ΠΟΠ). Είναι το σήμα κατατεθέν της λατρεμένης μας Κύπρου με 1000 χρόνια ιστορίας. Είναι το κρασί των ιπποτών!!! και η δική μας νόστιμη και γλυκιά αγάπη. Ο κάθε επαγγελματίας θα το χαρακτήριζε με το δικό του επαγγελματικό λεξιλόγιο. Για παράδειγμα ο χρυσοχόος, ένα εικοσιτεσσάρι κομμάτι χρυσού, ο ρομαντικός, ένας όμορφος ήλιος με τα χρώματα της ανατολής ή της δύσης, οι σταυροφόροι σαν Vin de la Commanderie δηλαδή το Κρασί της Κουμανδαρίας, εγώ σαν απλός καταναλωτής μια πολύ γλυκιά όμορφη και νόστιμη παρέα. Στο μάτι: Εδώ έχουμε ένα νέο κρασί (μετά την υποχρέωση της παραμονής του για δύο χρόνια στο βαρέλι) με αποχρώσεις μελιού ανθέων και χρυσοκίτρινες ανταύγειες. Στην μύτη: Μια πολυπλοκότητα από αρώματα σταφίδας, αποξηραμένα σύκα, καβουρδισμένα φουντούκια και αμύγδαλα, και όμορφα καβουρδισμένο καφέ. Στο στόμα: Μια εκπληκτική γευστική ισορροπία με μια οξύτητα που το ζωντανεύει. Επίγευση: Μακριά με μια γευστική παλέτα καραμέλας, ξηρών καβουρδισμένων καρπών και φρούτων. Θα το συνόδευα με ένα παραδοσιακό κυπριακό προϊόν το χαλούμι ή με κάποια από τα παραδοσιακά γλυκά των Χριστουγέννων. Είναι όμως και ένα θαυμάσιο αφτεράδικο μετά από ένα γεύμα ή ένα μεταμεσονύχτιο ποτό κάπου με την μουσική υπόκρουση της αρεσκείας σας και της παρέας σας. Εβίβα!!!

Armathos winery!

 Όταν έρχεσαι σε ένα οινοποιείο σαν αυτό και αρχίζεις να δοκιμάζεις μερικά ποτήρια κρασί έτσι από περιέργεια για να μην προσβάλεις τους οικοδεσπότες, μετά, από γουλιά σε γουλιά τα ερωτεύεσαι και διαπιστώνεις στο σπίτι ότι σε ακολούθησαν πολλές φιάλες κρασιού. Ε μην ανησυχείς, συμβαίνει σε όλους μας!!! Εβίβα! www. armathos.gr

Ο φελλός!

 Παλιά στην ελίτ κοινωνία των απαιτητικών, λάτρεις του κρασιού και επειδή τα καλά κρασιά ήταν λίγα και ακριβά, για τον φόβο της απάτης, έπρεπε να βεβαιώνεται το κρασί με την ετικέτα. Έτσι οι παραγωγοί τύπωναν την φίρμα τους εκτός από την ετικέτα στην φιάλη και στο φελλό.  Όταν ο σερβιτόρος τους άνοιγε το κρασί φορώντας και το μονόκλ,  που ήταν πολύ της μόδας στους ελίτ, έπρεπε να βεβαιώνεται το προϊόν. Έφερνε τον φελλό πολύ κοντά στην μύτη και κοντά στο μονόκλ για να βεβαιώσει την αλήθεια ότι αυτό που παραγγείλανε ήταν το σωστό. Εβίβα!!!

Τα περισσότερα είδη κρασιών!

 Νομίζω πως πολλοί θα υποστηρίξουν πως το περισσότερο σημαίνει χειρότερο. Υπάρχουν όμως και εκείνοι, όπως εγώ, που πιστεύουν ότι η ποιότητα βγαίνει μέσα από την ποσότητα. Όσο περισσότερα είναι τα είδη των κρασιών τόσο το καλύτερο. Όσο μεγαλύτερο είναι το σταφιδόψωμο τόσο περισσότερες σταφίδες έχει!!!

Η αυθεντία του κρασιού!!!

 Άραγε θα πρέπει πάντα να συμφωνούμε με τους κριτικούς του κρασιού και να υποκύπτουμε στην αυθεντία τους;

Η ερώτηση του κρασιού. Είναι καλύτερη η ποσότητα;

 Το σημερινό σποτάκι του κρασιού είναι ένα ερώτημα. Είναι θετικό που σήμερα έχουμε περισσότερους λάτρης του κρασιού και περισσότερα κρασιά από τα οποία μπορούμε να επιλέξουμε και ακόμα περισσότερα από αυτά που χρειαζόμαστε; Εβίβα!!!

Τί κερδίζουμε από μια απλή εκδήλωση του κρασιού!

 Τί θα κερδίσουμε από αυτή την εκδήλωση του κρασιού. Πρώτα απ'όλα συναντούμε ένα καθηγητή του κρασιού δηλαδή κάποιον που μας βοηθά να εκτιμήσουμε καλύτερα τα δυσκολότερα και ωραιότερα σημεία του, κάποιον που ξέρει καλύτερα από εμάς το θέμα και είναι ο πρώτος σπουδαίος κριτής του. Έτσι σιγά σιγά αποκτούμε και εμείς τις δεξιότητες όχι του κριτή αλλά της απόλαυσής του. Άρα είναι πολύ χρήσιμες αυτές οι συναθροίσεις για μας τους οινόφιλους πια, πόσο μάλλον όταν πρόκειται να ακολουθήσει μια παρουσίαση από κάποιον έμπειρο αμπελουργό-οινοποιό μιας οινικής περιοχής. Εμείς θα είμαστε εκεί!

Il vino

 Chi non beve ha segreti da nascondere . La questione è bere poco ma bene!!!

, Η συνέντευξη μου

 https://www.facebook.com/100064343336330/videos/374916738751654

Just arrived !!! Experiences never gets old!!! Thank you very much, Duolingo!!!

Just arrived !!! Experiences never gets old!!! Thank you very much, Duolingo!!!

 

Μία νέα αντάμωση!!! Παυσίλυπο της Μυτιλήνης. Γράφει ο Γιάννης Διρχαλίδης!

 Καθώς πλησιάζει η μέρα που θα σαλπάρω για το λατρεμένο μου νησί της Λέσβου, νομοτελειακά, και αναπόδραστα πια, εισέρχομαι σε μία κατάσταση στοχασμού και αναστοχασμού. 

Το πατρικό μου σπίτι με τις αυλές του, η γειτονιά του, οι άνθρωποι του σήμερα και του άλλοτε, τα αρώματα των οπωροφόρων δέντρων και των τρανταφυλλιών, τα τιτιβίσματα από τα κάθε λογής πετούμενα, το χαλί από ελαιόδεντρα που απλώνεται εντυπωσιακά ίσαμε τη θάλασσα, όλα αυτά (και τόσα άλλα) μαζί συνθέτουν τον δικό μου καμβά μνήμης, έναν ιδιότυπο Εικαστικό Κανόνα απεικόνισης και απαθανάτισης του παρελθόντος μου, αλλά και νοηματοδότησης του παρόντος μου. 

Αναρωτιέμαι έντονα, αυτές τις μέρες, και με αφορμή κάποιες αναρτήσεις που διάβασα οι οποίες νοσταλγούν την αναβίωση εκείνης της εποχής, τι θα συνέβαινε αν με κάποιο μαγικό τρόπο όλοι οι άνθρωποι που αγαπούσαν και αγάπησαν παντοτινά τον Κήπο του Παυσίλυπου, αντάμωναν ξανά, κάτω από το ίδιο εκείνο φεγγαρόλουστο σκηνικό, και έπιναν ένα ποτό υπό τους ήχους του βινυλίου που λατρέψαμε. Δεν είμαι απόλυτα βέβαιος για το τι θα συνέβαινε, αλλά κάπως αδιόρατα, σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να συμβεί το εξής:

Επιτελέσεις του παρελθόντος μέσα στο παρόν, από τους ανθρώπους που έκαναν το Παυσίλυπο ιστορία. Αυτός είναι, άλλωστε, ένας από τους πιο σημαντικούς ρόλους των reunions, εκπληρώνοντας μία ιερή αποστολή! Τώρα που η ανάμνηση είναι ακόμη νωπή και ο βιολογικός κύκλος των περισσοτέρων ανθρώπων-θαμώνων του Παυσίλυπου δεν έχει ακόμη κλείσει, μία αντάμωση μέσα στο παρόν θα ήταν σαν να συντελείται μία απομνημόνευση χωρίς διαμεσολαβήσεις από νέες μνήμες και νέα παρελθόντα που θα γεννηθούν στο μέλλον και θα επικαθήσουν αναπόφευκτα πάνω στα στρώματα μνήμης που συγκροτούνται σήμερα. 

Γιατί είναι μία μεγάλη αλήθεια ότι, κάθε πτυχή της λειτουργίας του Παυσίλυπου, επί 25 συναπτά έτη, πέρα από την συμβολή της στη διαμόρφωση μίας νέας νυχτερινής ταυτότητας στην διασκέδαση της πόλης των 90's, αποτέλεσε μία εμβληματική τομή και ήρθε να δώσει μία ανέλπιστη και απροσδόκητη ώθηση σε κάθε σπιθαμή της γειτονιάς του, ανυψώνοντας το πνεύμα της σε υψίπεδα που δεν μπορούσαμε να είχαμε φανταστεί!  

Την Δευτέρα το πρωί στις 8 Ιουλίου, φτάνω στο νησί της Λέσβου, στο νησί της καρδιάς μου, στην πόλη της Μυτιλήνης, στην πόλη που με μαγεύει αδιάκοπα και αλύπητα!

Καλό καλοκαίρι!!

Welcome to Mytilene Greece!!!

 We cannot wait to welcome you!!!L'estate si avvicina: le giornate sono sempre più lunghe e l'alba è sempre più bella. Welcome to Mytilene!!!

A wine with no name!!! Το κρασί του Θωμά Τσιώλη από την Καρδίτσα (ένα κρασί χωρίς ετικέτα)!!!

 Ένα κρασί χωρίς ετικέτα, του φίλου μου Θωμά Τσιώλη από την Καρδίτσα.  Καθηγητής πληροφορικής στο επάγγελμα. Σοβαρός ερασιτέχνης, αμπελουργός, οινοποιός με δικαίωμα στο λάθος. 

Όμως!!!! 

Αυτός ο τύπος κάνει μια υπέροχη δουλειά στο κρασί,  σαφώς και στο τσίπρο που έχει φανατικούς οπαδούς όπως είναι και ο φίλος μας Lakis Papakom. Τα κρασιά του ταυτίζονται με την αυστηρότερη έννοια του όρου κρασί. Τα αρώματα και οι γεύσεις όλα είναι μαλακά και όμορφα ενσωματωμένα.

Υπάρχει φινέτσα, βάθος και πολυπλοκότητα χωρίς ποτέ να κουράζει...Όλα είναι τέλεια ισορροπημένα και δεν αφήνονται στην τύχη.

Το τέλος είναι ιντριγκαδόρικο και αφήνει ένα νόστιμο φινάλε. 

Γράψτε αυτό το όνομα στην λίστα σας με τα όμορφα κρασιά που (θα) δοκιμάσατε (σετε)!!! Εβίβα!

Με την αγάπη μας και στο επανιδείν!!!

Food Expo - Oinotelia 2024 Anna Aga. Ρετσίνες του Αττικού Αμπελώνα.

 Food Expo - Oenotelia 2024. Μπαίνοντας στην σάλα των κρασιών δεξιά σου συναντάς μια ιστορία αγάπης. Τις Ρετσίνες του Αττικού Αμπελώνα που τις παρουσιάζει η γλυκύτατη Άννα Άγα, οινολόγος,  με ένα λόγο που κρέμεσαι από το στόμα της μη τυχόν και χάσεις κάποια λέξη. Δεν μπορώ να πω πια μας άρεσε περισσότερο γιατί η κάθε μια είχε την δική της ιστορία.  Τώρα το μόνο που θέλω είναι,  με αυτό τον τρόπο να ευχαριστήσω όλους τους παραγωγούς και την Άννα Άγα για την υπομονή της να μας εξηγεί την κάθε (ίσως και χαζή) απορία. Ευχαριστούμε!!!

Κρασί Μετεώρων οινοποιείο Λιάκου! Liakou winery.

 

Marselan 2017 Lina Liakou Winery Meteora  Σας ευχαριστούμε πολύ!!!             
Ogni sorso è un viaggio attraverso i ricchi sapori di questo vino!!!                  Έχω ένα πάθος να δημιουργώ γέφυρες με τους ανθρώπους μέσω του κρασιού. Δεν νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που λέω την γνώμη μου για ένα κρασί, το έχω κάνει πάρα πολλές φορές και θεωρώ ότι τα γούστα μου είναι στις απλές λέξεις και έννοιες και γενικώς στην απλότητα του λόγου. Πρέπει να πω ότι αυτό το κρασί ικανοποιεί όλα μου τα γούστα. Η μύτη και η γεύση μετά από μια ή δυο γουλιές απόκτησαν πιο βαθιά και ντελικάτα στοιχεία. Νομίζω πως είναι ένα πολύ καλό προϊόν!!! Το να πούμε ότι αυτό το κρασί είναι νόστιμο είναι υποτιμητικό.  Ο ισχυρισμός ότι αυτό το κρασί έχει μια μαγνητική ενέργεια έρχεται πολύ πιο κοντά στο αληθινό κρασί. Αν το δοκιμάσετε θα συμφωνήσετε μαζί μου. Βασίλης Λιάκος  και όλους σας, σας ευχαριστούμε πολύ. Στην υγεία όλων μας!!!

Το καλύτερο κρασί είναι η καλύτερη παρέα!!!

 Το τελευταίο σποτάκι από τα 202 του κρασιού.

Το καλύτερο κρασί είναι η καλύτερη παρέα και η καλύτερη παρέα είναι το καλύτερο κρασί. Εβίβα!

Από την HORECA 2024 με αγάπη!!!

 

Ο σερβιτόρος. Δημήτρης Διρχαλίδης.

ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΕΡΒΙΤΟΡΟΙ, αν ο κόσμος ήταν γεμάτος σερβιτόρους θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο.

Κάνουμε μια από τις πιο δύσκολες δουλειές στον κόσμο, φροντίζουμε τους ανθρώπους.

Καθημερινά δίνουμε χαμόγελα, προσοχή, συμβουλές, προσπαθούμε να κάνουμε κάθε άτομο που κάθεται στα τραπέζια μας να νιώθει ξεχωριστό, κάνοντας πάντα ένα βήμα πίσω γιατί πάντα ο καλεσμένος είναι αυτός που πρέπει να νιώθει σημαντικός.
Πρέπει να είμαστε καλοί στο να είμαστε διακριτικοί, παρόντες αλλά αόρατοι, ικανοί να πούμε τη σωστή λέξη τη σωστή στιγμή καθώς και να ξέρουμε πώς να σεβόμαστε τη σιωπή και τους χώρους των άλλων.

Δεν είναι εύκολη δουλειά και δεν είναι για όλους, αλλά το να είσαι σερβιτόρος είναι ένα όμορφο σχολείο ζωής γιατί είναι μια δουλειά που βασίζεται πρώτα από όλα στον σεβασμό, την καλοσύνη και την κομψότητα και ίσως, αν ο κόσμος ήταν γεμάτος σερβιτόρους θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο

Γευσιγνωσία από το Σύλλογο "Περί Οίνου Λόγος"Κάβα Σάντο!!!!

Κάβα Σάντο!!! Χαίρομαι ιδιαίτερα για το νέο μέλος. Ο εκλιπών ιδρυτής της κάβας ήταν ιδρυτικό μέλος του συλλόγου μας και δεν μπορώ να πω άλλα .... Ήταν γενικώς άνθρωπος. Μπορώ να γράψω και να μιλώ ατελείωτα. Εβίβα!!

Ένα ταξίδι μέσα από το κρασί! Kalypso Gogoula

Θα κάνω ένα ταξίδι μέσα απ' το κρασί και με λέξεις που θα ακούνε μουσική ποιότητα και ερωτική ζαλάδα.Αυτο είναι το αγνό κρασί.

Το Νέκταρ των θεών, κρασί το λέμε εμείς εδώ μας βγάζει τη χαρά μας κι αρχίζω τραγουδω ,το πεινω και μεθώ , η Μυτιλήν μας εινη ένα τρανο χουριο .και άντε Εβιβα στο καλό κρασί.

Το κρασί Με, Κόκα κόλα, Πάγο, Νερό, Ποτήρι, Μεζές!!! Δημήτρης Διρχαλίδης.

 Το κρασί Με, Κόκα κόλα, Πάγο, Νερό, Ποτήρι, Μεζές!!!

Επειδή διάβασα κάπου διακωμωδόντας κάποιους λάτρεις του κρασιού για την κόκα κόλα, τον πάγο, το νερό, το ποτήρι και τον μεζέ, σας γράφω αυτά!!!

Και επειδη είμαι φαν της Ισπανίας και της Μπαρτσελόνας στην οποία και έζησα κάποιο καιρό, ένα από τα αγαπημένα τους ας πούμε κοκτέιλ είναι και το κρασί με την κόκα κόλα που το ονομάζουν αν θυμάμαι καλά Kalimotxo. Έπειτα πολύ αγαπητό είναι και στην Γαλλία αλλά και στην Γερμανία όπως και στην Ελλάδα βεβαίως - βεβαίως!!!

Προτού αφορίσουμε αυτό το κοκτέιλ, κρασί με πάγο, θα ήθελα να πω πως, πρώτα πρέπει να δούμε τις προτιμήσεις των καταναλωτών στον δικό μας γεωγραφικό τόπο γιατί είναι ένα σύνηθες φαινόμενο ο πάγος στο κρασί του καλοκαιρινούς μήνες. Δεν είναι καθόλου κακό. Πολλοί το βρίσκουν πιό ελαφρύ και δεν τους ζαλίζει απολαμβάνοντας την γεύση του κρασιού, άλλοι ενισχύουν την σερβιριζόμενη θερμοκρασία και κάποιοι άλλοι τον συνδιασμό των δύο κλπ.

Σαφώς και οι αρχαίοι Έλληνες πρόσθεταν και θάλασσα στην υποτιθέμενη ρετσίνα τους πιστεύοντας ότι έτσι γίνεται πιό νόστιμη και βοηθούσε πιό πολύ στην ανθρώπινη υγεία.

Καλό θα ήταν να μη μπαίνει τίποτα ανάμεσα στον πότη και το κρασί αλλα αυτό είναι κάπως δύσκολο. Άρα αφού εμείς δεν είμαστε οι ελεγκτές γευσιγνώστες δεν μας ενδιαφέρει απόλυτα και η ποσότητα του κρασιού στο ποτήρι. Άλλωστε και τα παλιά κρασοπότηρα ήταν οι χαμηλές καμπάνες τις οποίες σερβίραμε λίγο κάτω από το χείλος του ποτηριού. Γιατί να μην απολάυσει ο σεβιριζόμενος μία ποσότητα κάπως αρκετή να συνοδεύσει την παραμονή του στο χώρο που θα συντηρήσει την όποια συζήτηση στην παρέα!!! Τέλος για τον μεζέ υπάρχουν τα wine tapas!!! Αυτά με την αγάπη μου!!! Εβίβα. Τυχαία το είδα και θέλησα να κάνω αυτή την παρέμβαση.

Το Παυσίλυπο της Μυτιλήνης!!! Γιάννης Διρχαλίδης. Μνήμες, για που το βάλατε;

Ο χρήστης Giannis Dirchalidis αισθάνεται γεμάτος ευγνωμοσύνη στην τοποθεσία Παυσίλυπο Μυτιλήνης.

12 Ιουνίου 2021  · Μυτιλήνη, Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου  · 

Αυτά τα υπέροχα δέντρα είχαν κάποτε, όταν οι γονείς μας τα φύτευαν, το ανάστημα ενός παιδιού 11 ετών, σήμερα είναι θεόρατα. Διαγράφουν κι αυτά έναν τεράστιο κύκλο ζωής. Μεγαλώσαμε παρέα τους, μέσα σε όλες τις εποχές, κάτω από τις ίδιες αντιξοότητες, μέσα στις ίδιες χαρές και τις αξέχαστες, απάνεμες, καλοκαιρινές νύχτες! Όλα αυτά συνέβησαν μέσα στο απέραντο πειραματικό εργαστήρι του λιθοξόου, πλινθοποιού, αγγειοπλάστη της ομορφιάς, Δημητρης Διρχαλιδης ! Ακούραστος, φανταχτερός, ενθουσιώδης, μόνιμα διαγερμένος, οραματίστηκε την δική του "φυσική γραμματική" και έχτισε με αστείρευτο μεράκι έναν επίγειο παράδεισο, γεμάτο από αληθινά αντικείμενα με ατομικότητα. Ο κήπος ενσάρκωσε την αληθινή αξία της εργασίας του Τεχνίτη, με την ατομικότητα των αντικειμένων να εδράζεται πάνω στις ατέλειες και την μη κανονικότητα του σχεδίου, σε μία διαρκή εναντίωση με την τυποποίηση και την ομοιομορφία της εποχής μας. Το βαθύτερο πνεύμα του Τεχνίτη παραδίδεται στην προσωρινή απώλεια του ελέγχου πάνω στη δουλειά του, ενώ αυτή η παραίτηση από τον έλεγχο τον οδηγεί εν τέλει σε νέες ανακαλύψεις, σε αίσια ατυχήματα δημιουργίας (εμπνευσμένο από το υπέροχο και βαθυστόχαστο βιβλίο του Richard Sennet, The Craftsman)! Κι έτσι, η μία μορφή να γεννά την άλλη, το ένα δημιούργημα να σφυρηλατεί το επόμενο, και όλα μαζί να συνθέτουν ένα ενιαίο, μοναδικό στη σύλληψή τους, σύνολο, οικοδομημένο πάνω στους φανούς της θυσίας, της ζωής και της υπακοής (εξαιρετική η θεώρηση του John Ruskin που αναπτύσσεται στο βιβλίο του, The Seven Lamps of Architecture - θα αναφερθούμε εδώ στους 4 από τους επτά φανούς). Η θυσία έχει στον πυρήνα της την επιθυμία να κάνουμε κάτι καλά για χάρη αυτού του ίδιου του αντικειμένου. Η ζωή, εδώ, εξισώνεται με αγώνα και ενεργητικότητα, ενώ η υπακοή προτρέπει τον άνθρωπο να υπακούει στην πρακτική του παραδείγματος του Τεχνίτη και όχι στα επιμέρους έργα του. Να πασχίζεις, με άλλα λόγια, να είσαι σαν τον Τεχνίτη Δημήτρη Διρχαλίδη, αλλά να μην επιδιώκεις να αντιγράψεις τα έργα του. Οι φοίνικες του Δημήτρη Διρχαλίδη, ενήλικες πια, αντανακλούν το φως από τον φανό της ισχύος: της μετριασμένης ισχύος, που καθοδηγείται από γνώμονες άλλους, και όχι από την τυφλή βούληση.

Μνήμες, για που το βάλατε;

Διαβάζοντας ένα βιβλίο. Του Παρασκευά Ψάνη!

Όταν, διαβάζοντας ένα βιβλίο, γελάς ή χαμογελάς συχνά, ή ένα μόνιμο χαμόγελο είναι σχηματισμένο στο στόμα, τότε ξέρεις ότι έχεις την πιο καλή παρέα. Πόσο μάλλον όταν το διαβάζεις για τέταρτη φορά στη ζωή σου.

 

Ήταν πάντα δημοφιλής ο Διόνυσος; Παρασκευάς Ψάνης.

Παρασκευάς Ψάνης
 

Ήταν πάντα δημοφιλής ο Διόνυσος;Όλοι μας ξέρουμε ότι στην Αθήνα των κλασικών χρόνων, ο Διόνυσος, ο θεός του αμπελιού, του κρασιού και του θεάτρου, ήταν πολύ δημοφιλής. Η λατρεία του ήταν πάνδημη. Ήταν όμως πάντα έτσι τα πράγματα; Το παρακάτω που αλίευσα, λέει μια άλλη ιστορία. Διαβάστε:

Ήταν πάντα δημοφιλής ο Διόνυσος ;

Η θεότητα του κλήματος και του οίνου, ο Διόνυσος…, δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα συμπαθής στην άρχουσα τάξη (της μυκηναϊκής εποχής).

[Ο Όμηρος, αν και τον γνωρίζει τον Διόνυσο, δεν τον κατατάσσει ανάμεσα στους Ολύμπιους, ούτε αναφέρεται συχνά σ’ αυτόν. Στον Όμηρο εξάλλου αναγνωρίζεται η ευεργετική επίδραση της μέτριας χρήσης του οίνου και στηλιτεύεται η κατάχρηση, που θεωρείται ατιμωτική. Η λέξη οινοβαρές (Α 225) που αποτείνεται στον Αγαμέμνονα αποτελεί βαριά ύβρη]

Είναι επίσης αμφίβολο κατά πόσο στους χρόνους αυτούς (πριν το 1200 -1100 π. Χ.) έχει ήδη συνδεθεί με τον οίνο ή λατρεύεται ευρύτερα ως θεός της βλάστησης. … Ο οίνος κλόνιζε επικίνδυνα τα θεμέλια της συγκεντρωτικής ανακτορικής εξουσίας. Ο Διόνυσος και η λατρεία του (σύμφωνα με τους πιστούς του, τους λαϊκούς δηλ.) δεν φαίνεται να διέκρινε αριστοκράτες και λαϊκούς, ήταν αντίπαλος σε κάθε δεσποτική εξουσία, εξέφραζε την πολυπόθητη για το λαό ισότητα. Έχοντας αυτά στο μυαλό γίνονται περισσότερο κατανοητές πληροφορίες αρχαίων συγγραφέων σύμφωνα με τους οποίους ο Μινύας, ο βασιλιάς του Ορχομενού , ή ο Πενθεύς, ο βασιλιάς των Θηβών, ή ο Προίτος και ο Περσέας, βασιλείς που ο μύθος σχετίζει με τα κέντρα της Τίρυνθας και των Μυκηνών, ανήκουν στους εχθρούς του Διονύσου.

Οπωσδήποτε, όμως, η λατρεία του Διονύσου θα επιβιώσει κατά τους λεγόμενους «Σκοτεινούς χρόνους», για να ανακάμψει, μετασχηματισμένη πλέον, κατά την αρχαϊκή περίοδο και μαζί με αυτήν η αμπελοκαλλιέργεια. (Ελένη Σαλαβούρα, ανακοίνωση στο συνέδριο «Οίνον Ιστορώ»).

Η ψευδοποιητική μαεστρία του λόγου. Δημήτρης Διρχαλίδης.

 

Δημήτρης Διρχαλίδης · 

Κοινοποιήθηκε στους εξής: Δημόσια

Η ψευδοποιητική μαεστρία του λόγου καταστρέφει την απόλαυση και την επικοινωνία. Ορισμένοι επαγγελματίες οινοχόοι υιοθετούν αυτόν τον τρόπο για την παρουσίαση του κρασιού και χρησιμοποιούν προτάσεις εντυπωσιασμού που πιστεύω ότι το κάνουν μόνο και μόνο για να μη καταλαβαίνουν οι πελάτες τι λένε στην παρουσίαση ή για να επιδείξουν ανωτερότητα γνώσης. Οι άνθρωποι αυτοί είναι τόσο ιδιότροποι και αντικοινωνικοί. Είναι πολλοί αυτοί που υιοθετούν μια συμπεριφορά τόσο αντιπαθητική η οποία πολλές φορές δίνει και στιλ. Εγώ απλώς το απολαμβάνω και το θεωρώ ως (περί οίνου ο λόγος). Εβίβα!!!

Μαυροδάφνη, η µαύρη ντίβα. Τονια Ράπτη

 

Μαυροδάφνη, η µαύρη ντίβα

Από ταπεινό γλυκό κρασί του λαού η αχαϊκή ποικιλία αναδεικνύεται, με ξηρές οινοποιήσεις, σε μία από τις «πρωταγωνίστριες» του ελληνικού αμπελώνα.

Έχει περάσει σχεδόν ενάμισης αιώνας από τότε που ο Γουσταύος Κλάους εμπνεύστηκε το σπουδαίο γλυκό κρασί, κατέγραψε την περίφημη συνταγή και δημιούργησε στον πύργο του Πετρωτού Πατρών τη μοναδική Μαυροδάφνη· ένα όνομα που ακόμα και σήμερα έρχεται αυτόματα στα χείλη κάθε απλού οινόφιλου, όποιο γλυκό κρασί και αν τυχαίνει να δοκιμάζει.

Αυτή η φοβερή δύναμη της «Μαυροδάφνης Πατρών» -τόσο μεγάλη, που τείνει να τη μετατρέψει από ονομασία προέλευσης σε brand name- ίσως να ευθύνεται για το παράδοξο γεγονός ότι η ίδια η ομώνυμη ποικιλία για πολλά χρόνια παρέμεινε στην αφάνεια. Την τελευταία δεκαετία, ωστόσο, όχι μόνο έχει βρεθεί ξανά στο προσκήνιο, αλλά με τη χρησιμοποίησή της στην παραγωγή ξηρών κρασιών αναδεικνύεται σε νέα ντίβα του ελληνικού αμπελώνα.

Αν και πειραματικές φυτεύσεις μπορεί να συναντήσουμε σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, η «καρδιά» της χτυπά σε όλη τη ΒΔ Πελοπόννησο και στα Ιόνια νησιά, με την Πάτρα αλλά και την Κεφαλλονιά να διαθέτουν ομώνυμες ονομασίες προέλευσης για τα γλυκά κρασιά τους.  Μέτρια παραγωγική και σχετικά πρώιμη -αφού ο τρύγος συνήθως πραγματοποιείται το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτεμβρίου-, η Μαυροδάφνη καταλήγει απευθείας στις δεξαμενές οινοποίησης και, πριν ολοκληρωθεί η ζύμωση, ενισχύεται για να δώσει τα επιδόρπια-«διαμάντια» που όλοι έχουμε απολαύσει. Ή μάλλον κατέληγε, αφού πλέον ολοένα και περισσότεροι παραγωγοί πιστεύουν στην ικανότητά της να δώσει όχι μόνο σπουδαία γλυκά, αλλά και ξηρά κρασιά.

• Η Achaia Clauss τη χρησιμοποιούσε μαζί με το Cabernet Sauvignon στο ομώνυμο Château.
• Το Κτήμα Μερκούρη μάς έκανε να την αγαπήσουμε αναμειγνύοντας την με το Refosco· όμως, ακόμα και αυτοί ήταν διστακτικοί στο να μας προσφέρουν αυτούσιο τον μοναδικό της χαρακτήρα.
• Να όμως που το «τσουνάμι» που δημιούργησε ο Ευρυβιάδης Σκλάβος με το «Οργίων» δεν έπληξε μόνο την Κεφαλλονιά -βλέπε «Gentilini Eclipse»-, αλλά και την Πελοπόννησο, με αποτέλεσμα τη δημιουργία μιας εξαιρετικής ομάδας από μονοποικιλιακές Μαυροδάφνες: από τον «Ταό» του Θανάση Παρπαρούση και τον «Μορφέα» των αμπελώνων Αντωνόπουλου μέχρι την πειραματική «Nera Daphne» του Κτήματος Μερκούρη.

---

Πώς μοιάζει όμως μια καλή ξηρή εκδοχή της ποικιλίας;
Φαινομενικά σαν ένα πρωτοκλασάτο Syrah, αφού και άφθονο μαύρο φρούτο διαθέτει, και βοτανικούς αρωματικούς τόνους με κυρίαρχο το φασκόμηλο. Ομως, αρκεί μια γουλιά και το... γλέντι αρχίζει: η Μαυροδάφνη «τραβάει» λυσσαλέα, με δύναμη που θυμίζει αμερικανικό V8 κινητήρα, ωστόσο καταφέρνει να διατηρεί παράλληλα μοναδική φρεσκάδα και νεύρο.

Προφανώς οι οινολόγοι (που υποστηρίζουν ότι ως ποικιλία διαθέτει χαμηλές οξύτητες) είναι πολύ πιο αντικειμενικοί από τον γράφοντα, βασιζόμενοι σε υπεράνω αμφιβολίας μετρήσεις. Προσωπικά, πάντως, βρίσκω σε όλα τα υπέροχα κρασιά της μια οξύτητα που τσακίζει κόκαλα! Αυτή αλλά και η σπάνια ικανότητά της να συνδυάζει μεγάλη συμπύκνωση με σχετικά χαμηλό αλκοόλ (13,5%) ξεμυαλίζουν με σκερτσόζικα γλυκόξινα παιχνίδια πριν το πικάντικα πικρούτσικο τελείωμα αφήσει το αποτύπωμά του στην επίγευση.

Ωραία και καλά όλα τα παραπάνω, όμως κάθε καχύποπτος οινόφιλος σίγουρα θα σκεφτεί ότι δεν μπορεί να είναι όλα τόσο αγγελικά πλασμένα στο «γαλαξία» της Μαυροδάφνης. Και δεν έχουν άδικο, αφού ο λάκκος στη... φάβα της είναι η ροπή της να δημιουργεί αναγωγικά αρώματα. Και το μόνο «φάρμακο», προκειμένου η ισχυρή προσωπικότητά της  να μην καλυφθεί κάτω από την αποπνικτική ατμόσφαιρα που προκαλούν τα αρώματα υδρόθειου και κλούβιου αυγού, είναι η παλαίωση. Πολλοί μήνες -μερικές φορές ακόμα και 24- απαιτούνται στο βαρέλι, ακόμα δε περισσότεροι στη φιάλη, γεγονός που εξηγεί την παρουσία στην αγορά κρασιών ακόμα και από την εσοδεία του 2005! «Τι το κακό;» θα μου πείτε. «Και τα αναγωγικά φεύγουν, και οι σκληρούτσικες τανίνες μαλακώνουν, και ένα έτοιμο, ώριμο κρασί πίνουμε.» Φυσικά και θα συμφωνήσω, θα υπενθυμίσω, ωστόσο, ότι όλα αυτά έρχονται με το ανάλογο κόστος, γεγονός που πρακτικά αποκλείει τη Μαυροδάφνη από την παραγωγή καθημερινών, ευχάριστων κρασιών. Μια ντίβα, άλλωστε, ποτέ δεν μπορεί να είναι φθηνή, έτσι δεν είναι;

Όπως ήταν φυσικό, ο «πυρετός» γύρω από την ποικιλία έχει επηρεάσει και την κατηγορία των γλυκών κρασιών. Έτσι, κάποιες νέες ετικέτες είναι σχεδόν μονοποικιλιακές -έχοντας παραγκωνίσει την κορινθιακή σταφίδα-, ενώ κάποιες άλλες διαθέτουν πιο μοντέρνο στυλ, θυσιάζοντας την παραδοσιακή, βελούδινη αίσθηση προς όφελος του φρούτου και της δύναμης - στα πρότυπα ενός Vintage Port.

Μπορεί για τον πρωτοπόρο Κλάους η Μαυροδάφνη να ταυτιζόταν με τον πόνο του για τον πρόωρο χαμό της μελαψής μνηστής του, Δάφνης· για τους οινόφιλους του σήμερα όμως ταυτίζεται με τη χαρά, αφού οι μελαψές ξηρές ή γλυκές καλλονές που προσφέρει γεμίζουν τα ποτήρια τους με μοναδικά αρώματα και γεύσεις. Στην υγειά σου, Γουσταύε!

Αγαπάει τον καφέ και τα πούρα
Μη νομίζετε ότι οι σπουδαίες ξηρές Μαυροδάφνες θα σας ανοίξουν με το «καλημέρα» την ψυχή τους. Ο πυκνός «μαύρος» χαρακτήρας τους απαιτεί μετάγγιση σε καράφα για τουλάχιστον μία ώρα, μεγάλα ποτήρια με σχήμα κλειστής τουλίπας (όπως αυτά του Cabernet ή του Syrah) και υψηλές θερμοκρασίες (18 - 19^o C).

Μαγειρέψτε ένα πλούσιο κρεατικό κατσαρόλας, ένα κυνήγι ή μια πλούσια συνταγή με μελιτζάνες για να τα βάλετε δίπλα σε μια φιάλη της. Όχι σε μαλακά «κρεατάκια» γάλακτος, αφού η δύναμή της  θα τα κάνει μια χαψιά!

Αντίθετα, ένα επιδόρπιο με καφέ, ξηρούς καρπούς, σύκα ή καραμέλα αλλά και ένα μπλε τυρί σαν το Stilton είναι ό,τι αρμόζει σε έναν παλαιωμένο γλυκό θησαυρό, σερβιρισμένο στους 12o C. Τι καλύτερο, τέλος, από ένα 20χρονο «διαμάντι»  από Μαυροδάφνη και ένα πικάντικο, κουβανέζικο πούρο δίπλα του;



Πηγή: www.oinoxoos.net  -  Σίμος Γεωργόπουλος

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ο αισυμνήτης και η των Πατρέων πόλις.Τόνια Ράπτη.

 

ΔΙΟΝΥΣΟΣ ο αισυμνήτης και η των Πατρέων πόλις

Η Άρτεμις καταδιώκει την Κομαιθώ
G. Notos, La femme dans l` antiquite grecque, Paris 1901, 4,sel. 91-92

           Τα παλιά τα χρόνια ένας μεγάλος μάστορας-τεχνίτης, ο Ήφαιστος, έφτιαξε το άγαλμα του Διονύσου με το επίθετο του αισυμνήτη (αίσα νέμειν, το δίκαιον αποδίδων) δηλ. Διόνυσος ο ρυθμιστής, ο κυβερνήτης, ο άρχοντας, ο Θεός της βλάστησης. Το τοποθέτησε σε μια λάρνακα και έθεσε μια προϋπόθεση, να τηρείται μια τελετουργία στο άνοιγμα, την οποία, όποιος δεν την τηρούσε, παραφρονούσε. Το έδωσε στον Δία, κι εκείνος με την σειρά του το χάρισε στο γιο του Δάρδανο, τον ιδρυτή της Τροίας τον οποίο και μύησε στο μυστικό της λατρείας του Διονύσου. Στον πόλεμο της Τροίας ο Ευρύπυλος του Ευαίμονα που καταγόταν από το βασίλειο του Ορμενίου και Αστερίου, μεταξύ Πηλίου και Παγασητικού, παίρνει σαν λάφυρο στα χέρια του την λάρνακα. Όταν την άνοιξε δίχως να τηρήσει το τελετουργικό και είδε το άγαλμα του Θεού, ο μύθος λέει ότι παραφρόνησε. Γύρισε στην Ελλάδα σε κατάσταση αλλοφροσύνης με σύντομα διαστήματα επαναφοράς στα λογικά του. Αναζητώντας την λύση στο πρόβλημά του έφτασε στο μαντείο των Δελφών. Η Πυθία του είπε ότι θα βρει την σωτηρία μόνο αν αφιερώσει την λάρνακα με το άγαλμα στο βωμό μια πόλης που συμβαίνει κάτι το.. ανάρμοστο και του υπέδειξε νέο τελετουργικό σε σχέση με την λάρνακα και το άγαλμα. Του υπέδειξε μάλιστα να εγκατασταθεί εκεί. 
Ξεκίνησαν τα καράβια του από το λιμάνι της Κίρρας και ο άνεμος τον οδήγησε στην πόλη της σημερινής Πάτρας που θυσίαζαν αντί για ζώα και καρπούς, ανθρώπους!! Έφτασε στο ναό της Τρικλαρίας Αρτέμιδας που πιθανόν ήταν στα Συχαινά, -αν και δεν έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα-, δίπλα στον ποταμό Μείλιχο δηλ μειλίχιο, ένα από τα δεκατρία ποτάμια της περιοχής που σήμερα ταυτίζεται με το Βελβιτσιάνικο ποταμό. Εκεί κάθε χρόνο θυσίαζαν ένα νέο και μια νέα εξ αιτίας του ανοσιουργήματος που είχε διαπραχθεί στο ναό. Μια ιέρεια, η Κομαιθώ, ερωτεύθηκε ένα βοσκό, το Μελάνιππο που σε όλα υπερτερούσε! Οι γονείς της αντέδρασαν στην σχέση τους. Εκείνοι θεώρησαν καλό να συναντιούνται ερωτικά στο ναό της παρθένου Θεάς. Λιμός, αρρώστιες, δυστυχίες βρήκαν την περιοχή, για αυτό οι κάτοικοι ζήτησαν και αυτοί χρησμό από το μαντείο των Δελφών. Το μαντείο αναφέρθηκε στα ονόματα της Κομαιθούς και του Μελάνιππου και συνέστησε την θυσία τους, για να καθαρθεί ο τόπος από το ιερόσυλο της πράξης τους με το αίμα τους!!

«Για το Μελάνιππο όμως και την Κομαιθώ προσωπικά δεν πιστεύω πως έπαθαν καμιά συμφορά, γιατί το μόνο που ισοφαρίζει σε αξία την ανθρώπινη ζωή είναι το να πετύχει κανείς στον έρωτα». Παυσανίας 19, 4-6

Συμβούλεψε το μαντείο να συνεχίσουν έτσι κάθε χρόνο θυσιάζοντας τον ομορφότερο νέο και την ωραιότερη κόρη μέχρι να έρθει ένας ξένος βασιλιάς με ένα νέο Θεό και να παρακολουθήσει την θυσία. Από τότε το ποτάμι μετονομάστηκε σε Αμείλιχο δηλ. σκληρό, αμείλικτο, ώσπου εμφανίστηκε ο Ευρύπυλος και αποκαταστάθηκαν τα πράγματα και για αυτόν και για την πόλη. Οι δε ντόπιοι, επειδή δεν είχαν βασιλιά τον αποδέχτηκαν και σαν βασιλιά.

             Από τότε εννέα εκλεγμένοι ευυπόληπτοι άνδρες και εννέα γυναίκες φρόντιζαν την λάρνακα και το άγαλμα του Διονύσου. Πιθανόν ο συνδυασμός ανδρών και γυναικών να είναι η αντιστοιχία της διπλής λατρείας της Αρτέμιδος και του Διονύσου. Η λάρνακα απεικονίζεται σε ρωμαϊκά νομίσματα σε σχήμα κυλινδρικό με κωνικό καπάκι στολισμένο με κλαδιά κισσού. Καθιέρωσαν εορτή το καλοκαίρι για τον Διόνυσο με αναίμακτες θυσίες. Το καλοκαίρι, νύκτα περιέφεραν την λάρνακα στεφανωμένοι με στάχυα (Δήμητρα-συγκομιδή) και αφού έκαναν μπάνιο στο ποτάμι, στεφανώνονταν με στεφάνια κισσού (Διόνυσος-βλάστηση). Πιθανόν απόρροια αυτής της τελετής είναι και η νυχτερινή λιτανεία της Παναγίας το Δεκαπενταύγουστο στην Ιερά Μονή του Γηροκομείου στην Πάτρα. Η λάρνακα υπήρχε μέχρι τα χρόνια του Παυσανία όπως αναφέρεται από τον ίδιο αλλά δίχως το άγαλμα. Οι ντόπιοι του έδειξαν τον τάφο ή το μνημείο του Ευρύπυλου στην Ακρόπολη, όπου και πρόσφεραν θυσία στην εορτή του Διόνυσου. Ο ίδιος αναφέρει ότι σε ένα ιερό κοντά στο θέατρο στεγάζονταν τα τρία αγάλματα του Διονύσου με την επωνυμία Αροεύς, Μεσατεύς, Ανθεύς όπως και οι τρις πρώτοι οικισμοί της πόλης, Αρόη, Άνθεια, Μεσάτιδα. Στην εορτή του Διονύσου μεταφέρονταν στο ναό του που ήταν δεξιά του κατηφορικού δρόμου που οδηγούσε από την αγορά στην θάλασσα, όπως δηλώνει ο Παυσανίας. Τον θεωρούσαν σαν τον Θεό που στο όνομα του αναφερόταν η ένωση των τριών οικισμών, ιδιότητα που μέχρι τώρα είχε η Τρικλαρία Αρτέμιδα της οποίας σιγά σιγά η λατρεία πέρασε σε δεύτερη μοίρα.

             Ο μύθος δεν δηλώνει τίποτε άλλο από τον ειρηνικό εποικισμό της πόλης των Πατρέων από τους Θεσσαλούς και την καθιέρωση της λατρείας του Διονύσου. Παρόμοιο στίγμα κρύβει η καθιέρωση  από Ακαρνάνες της λατρείας της Λαφρίας Αρτέμιδος στην πόλη καθώς και η εμφάνιση στην περιοχή Αχαιών από την Σπάρτη με τον Πατρέα που καθιέρωσαν την λατρεία της Λιμνάτιδος Αθηνάς. Οι ξένοι γίνονταν αποδεκτοί ευκολότερα μέσω της θρησκείας. Επίσης η λάρνακα έκρυβε συμβολικά δυνάμεις που συνέβαλαν στην αφύπνιση της φύσης, διότι και ο Διόνυσος χαρακτηρίζεται σαν θεός της βλάστησης και κατ` επέκταση του κάτω κόσμου. Ο δε Ευρύπυλος φερόμενος απερίσκεπτα στους νόμους της λειτουργίας της φύσης, τιμωρήθηκε, ώσπου έμαθε να τους σέβεται. Πρώιμη οικολογική συνείδηση; 
Ποιος να ξέρει άραγε ….

Ρωμαϊκά νομίσματα με τη λάρνακα. Αχαϊκά Παυσανία, 1980



Βιβλιογραφία

1. Emmy Patsi-Garin: «Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας», εκδ. οίκος Χάρη Πάτση, Αθήνα 1969

2. Παυσανίου Ελλάδος περιήγησις. Αχαϊκά – Αρκαδικά. Ν. Παπαχατζή. Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα.1980

3. Παυσανίου Ελλάδος περιήγησις. Βοιώτικά- Φωκικά. Ν. Παπαχατζή. Εκδοτική Αθηνών. Αθήνα.1980

4. Ελληνική μυθολογία. Εκδοτική Αθηνών. 1986

5. Η πολιτισμική φυσιογνωμία της Πάτρας.. Εκδ. Πανεπιστημίου Πατρών. Πάτρα. 1997. Μ. Κολώνα. Πάτρα. Ειδήσεις για την αρχαία πόλη μετά τις αρχαιολογικές έρευνες των τελευταίων χρόνων. Σελ.13

6. Θωμόπουλος Στέφανος. Ιστορία της πόλεως των Πατρών. Αχαϊκές εκδόσεις.1998

7. Λεξικό της νεοελληνικής. Ίδρυμα Τριανταφυλλίδη. Θεσσαλονίκη. 1998

8. Μέγα λεξικό της ελληνικής γλώσσας. Liddel-Scott. Εκδόσεις Σιδέρη. Αθήνα

9. Ομήρου Ιλιάδα, Β 737, Ε 76, Λ 580, 809

10. Πάτρα 2006. Πολιτιστική πρωτεύουσα. Θ. Ριζάκη-Μ. Πετρόπουλος. Η αρχαία Πάτρα

11. Σταματάκος Ι. Λεξικό αρχαίας ελληνικής γλώσσας. Βιβλιοπρομηθευτική. 1999

12. Τριανταφύλλου Κώστας. Ιστορικό Λεξικό των Πατρών. Β΄ έκδοση.1980

13. Τσονακίδης Γ. Λεύκωμα της Πάτρας. Πάτρα.1992

14. Υδάτινες διαδρομές στο νομό Αχαΐας. ΤΕΔΚ Ν. Αχαΐας. 2006

Δημοσιεύτηκε 20th February 2011 από τον χρήστη sokatzou

Ετικέτες: μυθολογία