Η ερώτηση. Μπορώ να δοκιμάσω αυτό το κρασί;

 Μια ερώτηση που με κάνει πάντα να αναρωτιέμαι. Μπορώ να δοκιμάσω αυτό το κρασί; Και μετά αρχίζει τις φιλοσοφίες ότι, ετούτο είναι ή εκείνο ή το άλλο ή κάπως έτσι χωρίς να σκεφτεί ότι αυτό παράγεται μια φορά το χρόνο και δεν είναι τραπέζι να ξαναφτιαχτεί ούτε τοίχος να ξαναβαφτεί. Για ένα ολόκληρο χρόνο δουλεύουν άνθρωποι με μεράκι αντιμέτωποι με πάρα πολλές αντίξοες συνθήκες γενικώς, προσφέροντας τις γνώσεις τους και που δεν στοχεύουν μόνο στην ζύμωση.  Άρα πριν κάνω αυτή την ερώτηση θα ήθελα πρώτα να το διαβάσω να μάθω τί ιστορίες έχει να μου πει καί ύστερα η δοκιμή. Βέβαια η χαρά του παραγωγού είναι αυτή η τελευταία γιατί όταν κάποιος κρατά ένα ποτήρι στο χέρι με το δικό κρασί χαίρεται και καμαρώνει για το έργο του!!! Εβίβα!

Η ποσότητα του βαρελιού του κρασιού.

 Έτσι σαν σκέψη!!!!Λέγεται ότι το ξύλινο βαρέλι του κρασιού των 240 λίτρων είναι το σωστότερο μέγεθος για την φύλαξη και την ωρίμανση του κρασιού χωρίς όμως αυτό να μου δίνει την βεβαιότητα της αληθείας γιατί ως έμπορος εξυπηρετεί κάποιους άλλους σκοπούς. Το 240 διαιρείται ακριβώς με το 0,75 ( η ποσότητα της φιάλης) ίσον 320. Άρα σαν έμπορος ξέρω ακριβώς πόσες φιάλες κρασιού έχω στο βαρέλι μετά από πόσες πούλησα. Αν πούλησα 20 φιάλες μένουν ακόμα 300. Έτσι κάνω το κουμάντο μου ποιο είναι το κέρδος μου και την δυνατότητα της έκπτωσης στην συνέχεια!!! Εβίβα!!! ΥΓ Αυτό κάνανε οι παλιοί έμποροι τότε που δεν είχανε τις σημερινές δυνατότητες.

Mesenikolas Karditsa winery George Karamitros.

With over a hundred years of wine-making tradition, the wine region of Mesenikola Karditsas, rich soil and climate create an ideal paradise for the grape vine valleys and fertile landscapes. These vines produce unique, high-quality wines, whether you prefer a bold red or a crisp white. The local winery, George Karamitros, has something special for every palate from indigenous to internationally renowned varieties, and here, wine is more than just a drink it's a celebration for vineyard tours to lively wine festivals because every drop tells a story, cheers!!!
 

Τρεντς, τάσεις, μόδες, μαγαζιά και κρασιά!!! Συμβατικά κρασιά και natural.

 Τρεντς, τάσεις, μόδες, μαγαζιά και κρασιά!!! Συμβατικά κρασιά και natural. Κάποιος φίλος μου με κάλεσε να πιούμε ένα κρασί και μου πρότεινε ορισμένα μαγαζιά να πάμε που ίσως κατά την γνώμη του ή τις γνώμες των άλλων ότι είναι μαστ ή τρεντ και έχει μόνο συμβατικά ή νάτουραλ κρασιά και ότι εκεί συχνάζει ο καλός κόσμος ή κατά την γνώμη μου μια διαφορετική κάστα ανθρώπων που έχουν αυτά τα γούστα. Ειλικρινά δεν μπόρεσα να καταλάβω αυτό το τρεντ. Είναι μια μόδα, είναι ένα κίνημα ή ένα μύνημα προς τους καταναλωτές

και κατ' επέκταση στους παραγωγούς ότι αυτά είναι τα ποιοτικά κρασιά; γιατί οι πελάτες των είναι νεαρά άτομα ως επί το πλείστον που η μάθησή τους είναι σφουγγάρι. Δηλαδή αυτοί είναι κάποιοι και εμείς οι άλλοι; Αυτοί είναι οι καλοί και εμείς οι λάθος; Δεν νομίζω ότι οι κρασοπαραγωγοί δίνουν ένα τέτοιο τίτλο στο κρασί τους αλλά προσπαθούν να παράξουν ένα καλό κρασί σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες, εφαρμόζοντας ήτε την παράδοση ήτε την μόρφωσή τους που τώρα πιστεύω ότι υπάρχει σε όλους με διάφορες σπουδές εντός και εκτός Ελλάδος. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό το τρεντ έχει δημιουργηθεί από ανθρώπους που μάλλον δεν έχουν και μεγάλη γνώση στην καλλιέργεια του καρπού και στην οινοποίησή του. Ασχολούνται περισσότερο με την επικοινωνία και την εμπορική προώθηση προσπαθώντας να φτιάξουν μια κάστα ανθρώπων μυημένους τάχα μου στο καλό κρασί. Όπως αυτή που έπρεπε να φορτωθεί κάποιος ή κάποια με πλαστικές επεμβάσεις και σιλικόλες για να μπορέσει να πει ότι ανήκει στην κατηγορία των μαστ. Οπότε δίνουμε το ραντεβού μας εκεί που έχουν αυτά τα κρασιά. Δηλαδή τα υπόλοιπα είναι μηδέν, άσχετα αν δεν έχουν καμία γνώση τα άτομα που τα διαχειρίζονται πάνω σ' αυτά, μπορούν όμως όλοι αυτοί να γαλουχήσουν τους νέους επειδή είναι τρεντ και ότι αυτά είναι τα καλά κρασιά. Δεν ξέρω γιατί πρέπει να μ'αρέσει ένα κρασί που σίγουρα δεν μ'αρέσει, πως να πείσω τον εαυτό μου να μ'αρέσει, αλλά για να είσαι μέλος αυτής της κάστας των ανθρώπων πρέπει να σ'αρέσει. Ε!!! αυτό με φοβίζει. Βέβαια η γεύση είναι μια συνήθεια. Ο συγχωρεμένος ο αδερφός μου έπινε ενα συγκεκριμένο κρασί μα όταν εγώ του πήγα δώρο κάποια από τα πιο σπουδαία κρασιά κατά την γνώμη μου κανένα δεν του άρεσε οπότε πήγα και του πήρα μερικά από αυτά που του άρεσαν κι ας ήταν φθηνιάρικα και σε πλαστική συσκευασία. Κάποτε ο κουνιάδος μου ο Στρατής Καραγιάννης στην Μυτιλήνη που είμασταν μαζί στην disco what όταν περίσσευε σε κάποιο μπουκάλι λίγο ουίσκι μ' έλεγε, έλα να πιούμε ένα καθαρό αλλά τελικά δεν μας άρεσε και καταλήγαμε στο ότι, έχουμε συνηθίσει στην μπόμπα και δεν μπορούμε να πιούμε το καθαρό. Αυτό είναι που με φοβίζει. Χάνεται η ποιότητα ή αυτή είναι η ποιότητα ή είναι μια μόδα όπως τόσες άλλες στο κρασί και θα περάσει.... Εβίβα! ΥΓ έχω αυτή την εμπειρία πράγματι. Έπρεπε να πω πως μ'αρέσει ενώ στην πραγματικότητα όχι δεν μ'αρέσει και ας το χαρακτήριζε natural.!!!Αυτά όχι μόνο στην Ελλάδα αλλα και σε διάφορες χώρες που έχω ταξιδέψει επισκέπτοντας και δοκιμάζοντας τα κρασιά τους που μου τα παρουσίαζαν σαν natural αλλά και πανάκριβα αφού μερικές φορές ξέχναγα και την γλώσσα!!!